Piguły, aborcje i barbarzyńskie zabiegi medyczne - bycie aktorem w "złotej erze Hollywood" było prawdziwym koszmarem!

Papierosy, piguły i głodzenie

Radośnie pląsająca Dorotka z „Czarnoksiężnika z krainy Oz” miała zaledwie 14 lat gdy po raz pierwszy usiłowała spróbować swych sił przed kamerą. Niestety, dziewczynka absolutnie nie spełniała, narzuconych przez filmowe wytwórnie, wzorców przyszłej gwiazdy Hollywood. Według producentów wyglądała niczym „tłusta świnia w warkoczykach”. Postanowiono ją więc zagłodzić. Dokładnie liczono kalorie jej posiłków i odmawiano wydawania aktorce nadprogramowego jedzenia na planie. Czasem wręcz zabierano jej talerz sprzed nosa.


Kiedy Judy skończyła 18 lat, a filmowcy zmęczeni byli ciągłym łapaniem dziewczyny na wymykaniu się, aby coś przekąsić, wprowadzono suplementy do jej diety. Faszerowano artystkę tabletkami nasennymi, a po kilku godzinach wybudzano i podawano środki stymulujące. Do tego dorzucono 80 papierosów dziennie i niemałe ilości alkoholu. Garland nie przybierała na wadze, ale za to w ciągu kilku lat nabawiła się poważnego zapalenia wątroby.

Procedury medyczne

Inna małoletnia aktorka z tamtej epoki – Joan Crawford również musiała zgodzić się na kaprysy speców od wizerunku. Ci bowiem uznali, że młodziutka artystka ma zbyt wydatne policzki, więc kazali jej usunąć trzonowe zęby. I faktycznie – dzięki takiej procedurze kości policzkowe ładnie się wyeksponowały. Efektem ubocznym tego zabiegu było jednak pojawienie się stanu zapalnego dziąseł. Ta bolesna operacja zniekształciła też usta aktorki – defekt ten Joan skutecznie maskowała dzięki odpowiedniemu makijażowi.


Szpiegowanie na planie

W tamtych czasach normą było też szpiegowanie aktorów – filmowcy chcieli mieć pod kontrolą nie tylko ich zawodowe życie, ale także i prywatne. Zgodnie z wolą Harry’ego Cohna – dyrektora Columbia Studios, plany zdjęciowe naszpikowane były podsłuchami. Urządzenia te montowano nawet w garderobach aktorów. Wynajmowano też szpiegów, którzy zdobywali zaufanie ekipy i raportowali wszelkie „nieprawidłowości” swoim przełożonym. Jedną z takich osób była np. Betty Asher – bliska przyjaciółka (a prawdopodobnie – także i kochanka) Judy Garland.


Dziennikarze potrafili zniszczyć karierę niejednemu aktorowi

Każda gwiazda wie, że zatrudniony w plotkarskim magazynie pismak potrafi narobić więcej szkód niż np. zagranie słabej roli w jeszcze słabszym filmie. Tego typu dziennikarstwo to jednak nie wynalazek współczesnych czasów. W okresie tzw. „złotej ery Hollywood” wszyscy aktorzy trzęśli się na sam dźwięk słów „Hedda Hopper”. Ta niespełniona, zgorzkniała aktorka prowadziła plotkarski dział w kilku poczytnych szmatławcach.


Publikując, najczęściej wyssane z palca, materiały dotyczące prywatnego życia gwiazd, Hopper nie tylko robiła wszystko, aby niszczyć kariery popularnych aktorów, ale także i doprowadziła do kilku samobójstw. W tamtych czasach najłatwiejszym sposobem na zaszczucie jakiegoś celebryty było znalezienie cienia dowodu na to, że taki ktoś jest homoseksualistą lub, że sympatyzuje z komunistami…

Homoseksualizm był jednoznaczny z zawodowym samobójstwem

Jeśli kariery nie zniszczyła plotkarska gazeta, mogli to zrobić stróże prawa! Aktorzy będący homoseksualistami musieli bardzo uważać, bo naloty policyjnych patroli na lokale gdzie spotykały się gejowskie pary wcale nie były rzadkością. Gwiazdy stosowały różne metody, aby ukryć przed wszystkimi swoją orientację.


Rock Hudson – wielki gwiazdor i obiekt miłości milionów kobiet, kiedy tylko miał pojawić się gdzieś w miejscu publicznym, zawsze brał ze sobą jakąś damską towarzyszkę.
W Hollywood działały też nieformalne zrzeszenia gejowskich gwiazd. Należeli do nich m.in. Carry Grant czy Katharine Hepburn.

Niektóre gwiazdy były też „wybielane”

Problemem bywał też kolor skóry niektórych artystów. Taka na przykład Rita Hayworth, która rozpalała serca mężczyzn jako bladolica, rudowłosa seksbomba musiała trochę się nacierpieć, aby spełniać wymogi ówczesnych kanonów piekna. Rita, a właściwie - Margarita Cansino, była bowiem w połowie Hiszpanką. Miała nieco ciemniejszą karnację i czarne włosy. O jej „odpowiedni” wizerunek zadbali włodarze Columbia Pictures, którzy zainwestowali w m.in. zabieg trwałej depilacji czoła aktorki. Dzięki temu zmieniła się jej linia włosów (które następnie przefarbowano na ognisto-rudą grzywę). Artystka też przeszła przez serię dość niebezpiecznych zabiegów wybielania skóry.


Wymuszone aborcje

Dla właścicieli filmowych wytwórni problemem też były ciąże aktorek przynoszących spore zyski. Zgodnie z założeniem grubych ryb z Hollywood będąca u szczytu popularności gwiazda powinna pracować 18 godzin dziennie aż do momentu, gdy jej czas przeminie i będzie mogła odejść na emeryturę. Kiedy więc okazało się, że Jean Harlow – seks-symbol lat 30. jest w ciąży, studio czym prędzej zaaranżowało jej wizytę w szpitalu, gdzie pod pozorem „odpoczynku” przeprowadzono na niej zabieg aborcji.


Podobnie sytuacja wyglądała w przypadku Bette Davis, Joan Crawford czy Jeanette McDonald. W przypadku odmowy, włodarze wytwórni zrywali z aktorkami kontrakty, albo drastycznie zmniejszali im gaże.

Niektóre artystki musiały bardzo kombinować, aby zachować zarówno swe kariery, jak i dzieci. Zdobywczyni Oscara - Loretta Young wdała się w romans z Clarkiem Gable. Kiedy zaszła w ciążę wyjechała zagranicę, żeby uśpić uwagę mediów. Wróciła do Los Angeles, aby urodzić dziecko, które od razu oddała do adopcji. Następnie sama je adoptowała – dzięki temu przez lata nikt nie podejrzewał, że jest jego biologiczną matką.

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5, 6