Dzisiejsze wydanie niewątpliwie sponsoruje tekst: "Umiecie tak?". No cóż, jak widzę większość wypadków nie jest dziełem przypadku, a raczej z góry zaplanowaną strategią, w której nie do końca coś zagrało!

Nie powtarzajmy tego! Nigdy! Osobom o nie wypaczonej psychice odradzamy lekturę, pozostałych zapraszamy, im i tak jest wszystko jedno...

Na początek kilka historyjek jednej bojowniczki - jak widać dziewczyny wcale nie są gorsze!

TANIEC

Mając lat bodajże 3 dokładnie nie pamiętam, moja kochana mamusia zostawiła mnie pod opieką mojego, jakże wówczas dorosłego brata (14 lat). Wiadomo młodzież ma swoje prawa i zajmowanie się młodszym rodzeństwem totalnie kolidowało z zajęciami dziennymi mojego brachola. Lecz skubaniec miał na mnie sposób. Włączał mi muzykę na fulla, a ja uradowana tańczyłam sobie po pokoiku. Brat miał spokój, ja radochę. Tegoż dnia postanowiłam urozmaicić sobie występy sceniczne i zażyczyłam sobie perukę. Mój brat nie myśląc za długo założył mi na łeb rajtuzy. No i tak sobie wesolutko tańczyłam z odzieżą na głowie, szczęśliwa jak nigdy. W trakcie tańczenia rajtuzki troszkę mi zaczęły zasłaniać oczka, więc pole widzenia miałam ograniczone.