Uczciwy znalazca proszony o zwrot pod adresem... Często widzimy takie ogłoszenia. Zatem jak już coś znajdziemy, to dochodzimy czyje to i staramy się oddać prawowitemu właścicielowi... Ale czy zawsze uczciwość popłaca?Młode znalazło kartę do bankomatu, taką z imieniem i nazwiskiem. Cieszyło się Młode jak szalone, ale ja - ostoja uczciwości, napoczęłam poszukiwania na szeroką skalę. Latałam jak głupia po książce telefonicznej, nazwisk od groma, z imieniem gorzej.
W letargu zadzwoniłam też do banku, ale się z danymi swymi nie ujawniłam, żeby bank mię nie oskarżył.
W końcu okazało się, że poszukiwany pan B. istnieje naprawdę, tyle "że juz nie mieszka tutaj, ale gdzie indziej". Zadzwoniłam więc gdzie indziej, i on faktycznie tam był.
- Dzień dobry, chyba dodzwoniłam się wreszcie do poszukiwanego pana Adama. Znalazłam pana kartę do bankomatu...
- Ja znalazłem! - wydarło się Młode- Ja!
- Jak już powiedziałam, mam pana kartę....
- Pani ma moją kartę? Do bankomatu? ! A dlaczego?! - rozdarł się dla odmiany pan.
- Bo ją znalazłam dzisiaj - napomykam spłoszona.
- Ja znalazłem, nie mama! - Olaf znowu pokazał, że głosu mu bozia nie poskąpiła.
W słuchawce - filmowa głucha cisza.
Wystarczy ładnie poprosić... 
Chcesz poznać kilka sekretów z życia Nindży? Bułgarskiego Nindźy? To poczytaj:Dzień 1
Do naszej kompanii ochotników przybył pułkownik. Powiedział, że kompania będzie wykorzystywana do utrzymywania światowego pokoju i tajnych akcji dywersyjnych – wszystko to zupełnie nową metodą. Do końca treningu zapewne nie zostanie nikt z nas żywy.
Jeśli ktoś się nie zgadza, niech pisze raport. Rozstrzelanie gwarantowane, ponosimy również pełne koszty pogrzebu, a szczególnie salutów i salwy honorowej. Jesteśmy w szoku…
Dzień 2
Przyszedł nowy sierżant. Będzie się zajmował naszą edukacją. Będziemy poznawać tajne metody i techniki „bułgarnindża”, których do końca nie znają nawet prowadzący. Super tajne. Dla zademonstrowania części tychże, sierżant okręcił wokół małego palca trzy metry drutu kolczastego…później zjadł hełm kaprala Materacova.
Znów jesteśmy w szoku…
Dzień 3
Dzień 4
Odpoczynek. (wisimy przywiązani do spodu pryczy sąsiada z góry – sąsiad z góry jest pod pryczą )
Dzień 5
Dla stymulacji naszej skoczności, sierżant rozciągnął nad jamami drut kolczasty i puścił wysokie napięcie. Piętnastometrowe jamy – betka dla dzieciaków.
Dzień 6
Uczymy się przeskakiwać przez przeszkody. Z dwumetrowymi nie mamy problemów. Z pomocą naszego mądrego sierżanta, drutu kolczastego, prądu i desek nabitych gwoździami, przeskakujemy pięciometrowe przeszkody. W nocy całą kompanią udaliśmy się na wiejską dyskotekę. W końcu płot ma tylko trzy metry...
Dzień 7
Przyszła brygada saperów i zbudowała siedmiometrową przeszkodę (również płot jest wyższy) wychodząc z założenia, że człowiek nie jest w stanie poradzić sobie z taką wysokością. Pod przewodnictwem sierżanta, prądu i nabitych gwoździami desek daliśmy sobie radę i z siedmioma metrami. W nocy znów byliśmy na dyskotece. Weszliśmy przez dach. Jak człowiek nie może przeskoczyć siedmiu metrów, może je przelecieć. Przy wydatnej pomocy paliw płynnych.
Dzień 8
Uczymy się pełzać po ścianach. Nie jest łatwo tak za pierwszym razem. Sierżant twierdzi jednak, że nawet osioł potrafi się nauczyć pełzania po ścianach.
Dzień 9
Pełzamy całkiem nieźle ale są upadki. Sierżant rozłożył deski nabite gwoździami na sali ćwiczeń. Spadł na nie szeregowy Bimberiev. Gwoździe się powyginały, Bimberiev nie ucierpiał. Wieczorem wymieniliśmy dwie baryłki ropy na cztery butle miejscowej śliwowicy. Szczerze mówiąc nafta smakowała lepiej. Relaks…
c.d.n.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą