Dawno dawno temu wrzuciłam na forum recenzję filmu Shutter (https://www.joemonster.org/phorum/read.php?f=22&i=1320&t=1320) świeżo po wyjściu z kina i od tamtej pory filmu nie widziałam. Jakaż była moja radość, gdy okazało się pewnego wieczoru, iż film pokażą w tv! Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że to amerykański remake... Jakież było moje rozczarowanie, gdy dotarłam do napisów końcowych...
Mamy tu amerykańskie małżeństwo, które w podróż poślubną udaje się do Japonii - on by rozwijać karierę fotografa świata mody, ona by pozwiedzać w nadmiarze wolnego czasu nowy kraj. W drodze do nowego lokum podczas podróży przez mroczny las pod koła samochodu wchodzi im kobieta. Wezwana na miejsce wypadku policja nie wykrywa żadnego ciała, a to dopiero początek serii dziwnych sytuacji. Na fotografiach wykonywanych przez parę pojawiają się się bowiem smugi światła, które z czasem zaczynają przybierać kształt kobiety spotkanej feralnego wieczoru na drodze. Kobieta ta z czasem coraz bardziej zaczyna manifestować swą obecność w życiu pary, by w końcu doprowadzić do ujawnienia głęboko skrywanej tajemnicy.
Brzmi dobrze? Nawet jeśli tak, to niestety tak nie jest. Pierwowzór był ciemny i surowy, jego amerykański odpowiednik - kolorowy, nowoczesny, światowy. Jest barwny świat mody, są sceny seksu, jest szalona odmienność japońskiej kultury. Bynajmniej nie wpływa to pozytywnie na budowanie atmosfery napięcia i tajemnicy. Wiem, że po tylu azjatyckich filmach już mało kto boi się bladych kobiet w koszulach nocnych z włosami zaczesanymi na twarz, ale w tym filmie strasząca pani jest wyjątkowo mało przekonywująca. Brakuje napięcia, budowania atmosfery grozy, połączenia montażu z muzyką, który jeżyłby włos na plecach... brakuje wszystkiego, co sprawiło, że oglądając w kinie pierwowzór czuło się potrzebę trzymania oparcia.
Byłam pełna dobrych chęci i nadziei, ale zawiodłam się. Filmu NIE polecam i już!
Mamy tu amerykańskie małżeństwo, które w podróż poślubną udaje się do Japonii - on by rozwijać karierę fotografa świata mody, ona by pozwiedzać w nadmiarze wolnego czasu nowy kraj. W drodze do nowego lokum podczas podróży przez mroczny las pod koła samochodu wchodzi im kobieta. Wezwana na miejsce wypadku policja nie wykrywa żadnego ciała, a to dopiero początek serii dziwnych sytuacji. Na fotografiach wykonywanych przez parę pojawiają się się bowiem smugi światła, które z czasem zaczynają przybierać kształt kobiety spotkanej feralnego wieczoru na drodze. Kobieta ta z czasem coraz bardziej zaczyna manifestować swą obecność w życiu pary, by w końcu doprowadzić do ujawnienia głęboko skrywanej tajemnicy.
Brzmi dobrze? Nawet jeśli tak, to niestety tak nie jest. Pierwowzór był ciemny i surowy, jego amerykański odpowiednik - kolorowy, nowoczesny, światowy. Jest barwny świat mody, są sceny seksu, jest szalona odmienność japońskiej kultury. Bynajmniej nie wpływa to pozytywnie na budowanie atmosfery napięcia i tajemnicy. Wiem, że po tylu azjatyckich filmach już mało kto boi się bladych kobiet w koszulach nocnych z włosami zaczesanymi na twarz, ale w tym filmie strasząca pani jest wyjątkowo mało przekonywująca. Brakuje napięcia, budowania atmosfery grozy, połączenia montażu z muzyką, który jeżyłby włos na plecach... brakuje wszystkiego, co sprawiło, że oglądając w kinie pierwowzór czuło się potrzebę trzymania oparcia.
Byłam pełna dobrych chęci i nadziei, ale zawiodłam się. Filmu NIE polecam i już!
--
Otworzył oczy, spojrzał w lustro i uznał, że polubi bycie kobietą...
